آنچه در این مقاله می‌خوانید:
۱۱۳۴ – کسی که انتقاد و نصیحت ناپذیر است محبت ناپذیر است زیرا بقول علی ع دوست حقیقی تو کسی است که در خفا عیبهایت را به تو هدیه کند. پس تربیت پذیری اساس و پیش شرط ذاتی محبت پذیری است.
۱۱۳۵ – آدم شقی و احمق، دوست داشتن را مترادف تعریف و تمجید و چاپلوسی و تصدیق تمام و کمال خود می داند. و کمترین انتقادی را مترادف بی محبتی و بلکه عداوت می پندارد. و انسان مدرن عموماً اینگونه است و اینست که جهان مدرن را فاحشه خانه ای می بینیم که همه اشعار عاشقانه می سرایند!
یکی را گفتم: دوستت دارم! گفت : « تو که دائم عیب مرا به رخم می کشی پس چگونه می توانی مرا دوست بداری ! این واضح ترین نشان انسان محبت ناپذیر و بلکه خصم محبت است.
بسیاری از مردان این سخن را از زنان خود شنیده اند: «بالاخره نفهمیدم که در چشم تو فرشته ام یا دیو !» اینان زنان محبت ناپذیرند و محبت نفهم . اینان به آسانی به دام مردان هرزه و چاپلوس می افتند و عاقبت به این نتیجه می رسند که: « همه مردان ظالم و فاسدند و حقه باز و اصلاً محبت را درک نمی کنند !!
این بدان مردی که عیب زنش را با عطوفت و آرامی به او گوشزد نمی کند نمی تواند او را ذره ای هم دوست داشته باشد همینطور است مردی که عیب زنش را بر سرش می کوبد.
همین ماجرا و منطق در رابطه بین والدین و فرزندان مصداق دارد. همچنین در رابطه بین دولت و ملت . یعنی حاکمیتی که تاب تحمل انتقاد مردمش را ندارد مردم را دوست نمی دارد. یعنی آزادی بیان واضح ترین نشانه مردمی بودن یک حکومت است.
منبع :استاد علی اکبر خانجانی ،کتاب مذهب اصالت عشق جلد دوم صفحه ۱۰۲
بیشتر بخوانید:
