۶۱۹- حق عشق اصولاً از هر دو نوعش اینست که آنکس که عاشق است ایثار کند و بگذارد و بگذرد و بدنبال معشوق خود ندود.
و بلکه معشوق به دنبال عاشق خود بدود و مریدی عشق کند که این راه هدایت عاشق و معشوق هر دو است.
زیرا هرگز خالق بدنبال مخلوق نمی رود . بلکه او را می آفریند و آزاد رها می کند تا خود به سوی خالقش رجعت کند.
که اگر این حق عشق رعایت می شد هرگز عشق نژادی به ظلم و جنون و شقاوت و فروپاشی نمی رسید و والدین برای رضایت فرزندان خود جهت تملکشان به غارت و ستمگری و ستم بری در جامعه تن در نمی دادند.
و مرد برای تملک زنش و ارضای نفس او دست به هر جرم و جنایتی نمی زد و زن، فرزند خوار نمی شد و هیچ خیانتی رخ نمی داد. یعنی عشق جنسی زمینه عشق الهی و عرفانی می شد…