توبه
توبه یعنی شرمساری از خویشتن که به «اعتراف به گناه» می‌انجامد.[1]
و اما توبه‌ی خالص، توبه از برخی اعمال نیست بلکه توبه از کل زندگی گذشته است؛ توبه‌ای از طرز فکر و احساس و قضاوت و آرزو، توبه‌ای از کل روابط اجتماعی و شغل و عادات زندگی است. و این توبه جز به‌واسطه‌ی معرفت نفس ممکن نمی‌شود و به یاری یک امام. آدم بی‌امام در حریم گناه زندگی می‌کند و لذا توبه‌ھایش دمدمی است و ریایی. توبه بدون یاری امام، منجر به نفاق گشته و آدمی فقط پیچیده‌تر می‌شود