این آرم به مثابه هویت ذاتی انسان است و در هر فرد اهل معرفت بیانگر رویاروئی  « خود » و « خود خودم » ( عارف و معروف – شاهد و مشهود ) می باشد که به لحاظی همانا رویاروئی دل و ذهن تیز هست که بصورت دل صنوبری به نمایش آمده است که دل قلبی بین آن دو دل صنوبری ، پدید آمده که دارای چشم است که بیانی از همان « چشم سوم » بعنوان چشم روح یا نگاه خدا می باشد و مصداق این کلام قرآن کریم که « خداوند بین دل و ظاهر هر انسانی حائل است. »

در بیان دیگری این آرم ، نماد واقعه هویت یابی بشر در « من – تو – او » می باشد که دو دل صنوبری به مثابه من و تو است و دل قلبی در میان ، همانا « او » ( هو ) میباشد که فرد سوم بعنوان شاهد که موجب طلوع آفتاب معرفت گردیده است .

این نماد در معنای دیگری بیانگر رابطه مراد و مرید درعرفان اسلامی و کمال رابطه در انسان است و اینکه فقط در این رابطه است که « هو » یعنی پروردگار حضور دارد که نور معرفت و هدایت را به صورت آفتاب در حال طلوع ، ساطع میکند.

این آرم واضح ترین بیان تصویری از حقیقت عرفان اسلامی است که در قلمرو معرفت نفس رخ می نماید.