بازیهای عاطفی بشر(عشقباری)
دل دیگران را بدست آوردن و با آن جهت منافع خصوصی استفاده کردن نه تنها یکی از پلید ترین عمل انسان در زندگیست و همه عذابهای عظیم بشر در جهان از همین بابت است زیرا این بازی و سوء استفاده از خانه خدا در وجود انسان است زیرا دل آدمی خانه خداست و منظر او در انسان.
این بازیها در روابط خانوادگی البته امری بس رایج و عادی است . کاری که زن و شوهر نسبت به یکدیگر می کنند و یا با فرزندانشان و متقابلاً. این همه جرقه های آتش دوزخ در حریم خانواده است . بازی با خدا مولد آتش دوزخ است.
نوع دیگر این بازی در قلمرو دوستی هاست که عموماً به عواقبی تراژیک میرسد. و اما کلانترین نوع بازی آنست که دولتمردان و رهبران با ملل و پیروان خود انجام می دهند و گاه قومی را به آتش می کشند و خود نیز در آن می سوزند. البته آنکه به غیر خدا و اولیای او دل می دهد به همان میزان گناهکار است.
بدست آوردن دل البته کار سختی نیست و به شیوه های متفاوت حاصل می آید و گاه می توان با یک استکان چای این کار را انجام داد ولی نگهداری آن برای همیشه کار انگشت شماران است.
دلبری از هنرهای ذاتی زنان است و لذا بیشترین پلیدی را در این جماعت شاهديم که عرصه پیدایش عمده عداوتها و دوزخهاست و نهایتاً زنان را به فحشاء می کشاند که اشد عذاب است. این همان بازی با عشق است : عشق بازی؟ دل خانه خدا در بشر است و فقط می توان با ادای حقوق و حدود الهی براستی دلی را به تمام و کمال بدست آورد و از آن حراست کرد و در آن خانه صاحبش را یافت. و این اجر این هنر عظیم در انسان است.
مقاله 54 ، دائره المعارف عرفانی جلد اول ،اثر استاد علی اکبر خانجانی