33-آنچه را که انسان بیماری مینامد(اعم از امراض تن و اعصاب و روان) حاصل بی کسی او و نداشتن دوستی مخلص است
که او را محض وجودش دوست بدارد.
هرگاه کسی را یافت که یکدیگر را خالصانه دوست بدارند(در ورای هر نیازی)بیماریها بتدریج محو می شوند.
زیرا آدمی در بیکسی،محصور و مجبور و منقبض و در هم پیچیده و فشرده و در زیر پای دل خویش لگدمال می شود و امراض روی مینماید.
دل،دوستی مخلص می خواهد تا برایش فراهم نکنی از تو انتقام می گیرد.
پس طبیبی جز حبیب خالص و پاک وجود ندارد.
منبع:کتاب حق و باطل ،صفحه 5اثر استاد علی اکبر خانجانی