1189-قدردانی انسانها نسبت به یکدیگر و نسبت به خود همان عشق آنهاست با خود و با یکدیگر
بدلیل صورت الهی که بر خود دارند و روح الهی که در خود دارند
و اسرار الهی که در نهاد خود دارند که اگر هیجیک از این الهیت وجود را ندانند و نفهمند
جمال الهی یکدیگر را می بینند و می شناسند ،این همان قدر خدای را دانستن است.
1190-و آدمی اگر قلباً باور داشته باشد که این صورت خداست که بر اوست
و روح و اسمای خداست که در اوست،رستگار است یعنی عاشق است
و دیگر دریوزه محبّت دیگران نمی شود
که از همه به نفرت و عداوت برسد:
زیرا کسی که عاشق باشد بر خود که این عشق بر خداست،خود را معشوق و محبوب و مطلوب خدا می یابد
و اینست بی نیازی و رستگاری و پیروزی بزرگ!
منبع:کتاب مذهب اصالت عشق،جلد1،صفحه 104،اثر استاد علی اکبر خانجانی