در قرآن کریم آیه ای وجود دارد که به نظر ما عین تعریف انسان کامل است و برتر از این کمال برای انسان در جهان هستی متصور نیست و آن درباره “امام مبین”(امام آشکار) می باشد که :
“کل جهان و هر آنچه که در آن است متحصن و متمرکز است در وجود امام آشکار”.
این معنا اساس تعریف انسان کامل در عرفان اسلامی است که مقام انسان را عین مقام خدا می سازد.
در آیات دیگری از قرآن توضیحاتی درباره کسانی وجود دارد که اولیای خدا و یابندگان مخلص خدا(عبادالله المخلصین ) نامیده می شوند که از جمله ویژه گی آنها این است که از مرگ نمی هراسند(یعنی اسیر تنازع بقا و تکامل انواع نیستند) و بلکه بسیار هم مشتاق مرگند.
نه هیچ حسرتی از گذشته و نه هیچ دغدغه ایی درباره آینده دارند(یعنی نه اسیر نژادند و نه نگران نابودی) یعنی از گردونه زنجیره طبیعت و تناسخ رها شده اند و اسیر جبر تاریخ هم نیستند و لذا دچار ایده آلیزم ها هم نیستند- و نیز همه اعمال آنها از خداست (یعنی محل ظهور اراده خداوند هستند) و در جنّات نعیم بسر می برند (یعنی در همین دنیا سعادتمند شده اند).
منبع:کتاب خداشناسی اجتماعی صفحه 76 اثر استاد علی اکبر خانجانی