عشق عرفانی

عشق عرفانی حاصل عشق به معرفت است

که بین دو انسان عاشق معرفت رخ می دهد

و عمل آن از جنس ارادت است و نه تصرّف یا ایثار.

مثل عشق مولانا و شمس تبریزی،مثل عشق محمّد و علی.

واصلا واقعه ارادت حاصل عشق به معرفت است.

فقط عشق به معرفت است که دل دو انسان عاشق معرفت را با هم متحد می سازد و قیامت بر پا می کند.

فقط عشق به معرفت است که بین دو انسان رابطه قلبی پدید می آورد

و هیچ عشق و علاقه و پیوند دیگری نمی تواند قلوب را به هم مربوط سازد

و دوستی و انس و اتحاد پدید آورد.

منبع:کتاب عشق شناسی ،بند26،اثر استاد علی اکبر خانجانی

توصیه می شود کتابهای استاد خانجانی را بصورت مکتوب مطالعه نمایید