بسم الله المقلب
۱- انقلاب بمعنای قلبی شدن امور است. قلبی شدن امور هم به معنای عاشقانه شدن امور است. و عاشقانه شدن امور در عرصه اجتماع و سیاست و حکومت به معنای بر روی کار آمدن عاشقان و غلبه عشق بر فسق و شورش رحمت و محبت برعلیه ستم و شقاوت است. و چون عاشقانه و قلبی است تا رسیدن به وصال از پا نمی نشیند.
۲- پس جامعه حقیقتاً انقلابی یعنی جامعه ای عاشق عدالت و رحمت و متنفر از ستم و رذالت و بیرحمی.
۳- بنابراین جامعه انقلابی انسانی ترین و متعالی ترین و دینی ترین و شریف ترین جوامع است و انقلاب در هر اجتماعی پالایشگاه پاکسازی جهل و شقاوت و کفر و ستم از قلوب عامه مردم است.
۴- پس انقلاب در هر جامعه ای به مثابه قیامت مقطعی آن جامعه است که وجدانها را بیدار میکند و ترازوی عدالت در میان می نهد و بر حق حکم میکند.
۵- پس انقلاب در هر جامعه به مثابه تولد دوباره و خلق جدید و لبیک گوئی مردم به خداوند است و رستاخیز ملی است.
۶- چگونه جامعه ای میتواند بناگاه و یکجا عاشق و دل شده گردد و بر علیه ستم به شورش آید؟ در صورتی که یک محبوب واحد داشته باشد که عاشق جامعه باشد. و این یعنی رهبر انقلاب!
۷- پس انقلاب محصول عشق عرفانی یک انسان به سلامت و عزت و استقلال و شرف مردم است و در غیر اینصورت انقلاب نیست و حداکثر شورش و بلوا و غوغای کور است که از فرط ستم برپا شده است و حداکثر به مقادیری اصلاحات سطحی فروکش می کند و یا سرکوب می شود.
از کتاب بارانداز حکمت ص ۵۲
تألیف استاد علی اکبر خانجانی