«ای فرزند آدم آیا پنداشته‌ای که تو را آفریده‌ام تا عمرت را برای امرار معیشت هدر کنی؟!». (حدیث قدسی)
به جرأت باید گفت که اساس همه‌ی حماقت‌ها و جنون و جنایت‌ها و محور کفر بشرى این است که جز امرار معیشت، در زندگی هدف و رسالتی برای خود نمی‌داند و برای این اندیشه‌ی باطل درنهایت روح خود را هم می‌فروشد. علی (ع) می‌فرماید: «از آنچه که از وجودت می‌فروشی هرگز جبرانی نخواهی یافت».
خودفروشی برای ارتزاق، اساس اندیشه‌ی کفر و کفر زندگی بشر است که هم گوهره‌ی جان و روح خود را از دست می‌دهد و هم رزق را بر خود حرام و زجرآور می‌سازد و این یعنی خسران دنیا و آخرت.
علی (ع) می‌فرماید: «رزق حلال تو آن است که خودش به سوی تو می‌آید و نه آنکه تو به سویش می‌روی». ولی آیا به‌راستی این باور و عمل در کدام‌یک از حتى علمای دینی ما وجود دارد. هیچ معلم و مربی مؤمنی حق ندارد از بابت کارش ارتزاق کند.
و اما بدترین نوع خودفروشی جهت امرار معیشت، فروش فکر و علم و معرفت است؛ یعنی قلم‌فروشی که تنها راه ارتزاق اهل علم و اندیشه است. و این است که جماعت اهل قلم را رنجورترین و معذب‌ترین گروه بشری در عرصه‌ی ارتزاق می‌بینیم. قلم‌فروشی و مخصوصا فروش قلم دینی- عرفانی، حرام‌ترین فروش و تجارت بشری در تاریخ بوده است و عین خدافروشی است جهت کسب نان. نانِ حاصل از قلم‌فروشی زهرآگین‌ترین نان‌ها است و خورندگانش نیز جسم و روح بیمارترین و دوزخی‌ترین زندگی‌ها را دارند.
ما از طریق سایت خود برای نخستین‌بار در تاریخ مدرن ایران و جهان، مجموعه آثار خود را بی‌واسطه و رایگان در اختیار همگان قرار داده‌ایم تا حجتی بر اهل قلم باشد که می‌توان از نزد خدا روزی خورد. اساس دین‌فروشی و نفاق دینی در تاریخ، همانا تجارت علوم و معارف دینی بوده است.
منبع :دائره المعارف عرفانی جلد 5فصل 5صفحه 290اثر استادعلی اکبر خانجانی