یک مقلّد به تمام و کمال کسی است که از صورت ظاهری اعمال و گفتار یک مرجع یا امامی تقلید می کند و بر حسب ظاهر همچون خود امام می شود و بلکه مشعشع تر!
ولی به لحاظ باطنی دارای هیچ قوّه و نیروی روحانی نشده است و این تضاد بین ظاهر و باطن همان خلاء و نفاق حاصل از تقلید است که عذاب حاصل از آن موجب انکار و عداوت اصل دین و رسول و امام می گردد.
این همان پدیده ای بنام “عمر” است که در عین حال که همچون رسول و علی زندگی می کند و بلکه از آنها هم مرتاض تر است نسبت به آنان دچار کینه ای فزاینده است و آنهم مسئله می آفریند…..
منبع:کتاب خداشناسی عرفانی(توحید در آئینه امام)صفحه 28،اثر استاد علی اکبر خانجانی