….هر کس که هر رحمت و نعمتی را یافت و آنرا برای دیگران هم خواست و برای رسانیدنش به دیگران جهاد کرد،خودش به حق آنچه که یافته نائل می آید:دین،محبت،ثروت،علم و معرفت و… برسان تا برسی!
….بنده در تجربه مادام العمر زندگی بود که به اسرار دین خدا و راز غدیر خم و فجایع و عداوتهای بعد از آن آگاه شدم که در همه مذاهب الهی انکار حقِ دوستِ دوست،بصورت انکار اولیاء و اوصیاء و مومنان منشا همه انحرافات و نفاقها بوده است که غایتش انکار امر ولایت و امامت است، که قلمرو دوستی خدا با خلق است که این امر در عرصه غیبت امام تبدیل به مسئله و معمائی مظاعف گشته است چرا که خود امام زمان دوست مطلق خداست. یعنی دوستِ دوست مطلق است، و با غیبتش این حقیقت را جهانی ساخته است که با ظهور و تجلّی اش در دوستان خودش در سراسر زمین این حق را به میدان آزمونی جهانی گذاشته است: دوستِ دوستِ دوست.
که این دوستان دوستِ دوست جز عرفا بر روی زمین نیستند که آینه تجلی دوستِ دوست می باشندو بدین طریق کل بشریت به این حق امتحان می شود و این همان امتحانی است که به قول علی ع هر کسی در آن سربلند آید اهل ولایتش می شود یعنی اهل دوستی می شود ،دوستی با خدا و اینست تنها راه نجات از حماقت وشقاوت و عدمیت….
منبع:برشی از کتاب مبانی عرفان عملی،صفحه 15اثر استاد علی اکبر خانجانی