ایام عاشقانه عمر زناشوئی به لحاظ معیشتی ،همان دوران زندگی طبیعی و لذا با قناعت و ساده گی و صفا است و هرچه که عشق تباه می شود،تجمل گرائی و مادّه پرستی و صنعت پرستی و ریا و فن و تصنع هم بیشتر می شود.
به همین دلیل وقتی که دختر و پسری عاشق هستند،می توانند تک و تنها در غار هم زندگی کنند و هیچ مشکل و کمبودی هم ندارند ،ولی هرچه که این عشق تحلیل می رود،کار به جائی میرسد که کاخ هم کفایت نمی کند و زن در صورتی مرد را تحمل می کند که تا هزار سال آینده اش به لحاظ معیشتی تامین شده باشد.
پول و ثروت و تجملات و آرزوها جملگی فقدان عشق را جبران می کنند.
ولذا مهریه های امروزه واضح ترین نشانه فقدان عشق و محبّت در ازدواج است.
ولذا در کاخ ها افسرده ترین و شقی ترین و فاسق ترین موجودات زندگی می کنند.
دکوراسیون خانه و طلا و جواهرات و تجملات و زرق و برق ها جملگی نشانه فقدان محبت بین زن و شوهرند.
و فضای خالی عشق را پر کرده اند تا زن و مردی بتوانند هیکل یکدیگر را تحمل کنند….
منبع:کتاب حقوق عرفانی،صفحه45،اثر استاد علی اکبر خانجانی