فقط در سیر تکامل یک انسان شیعی است که
ارزشهای تاریخی و مفروض تحقق می یابند و فریضه ها تبدیل به حقایق وجودی و حضوری می شوند.
بنابراین فی المثل امر نماز به معنای اتصال و اتحاد با امام است.
حج جغرافیای ظهور حجت های وجودی امام است.
زکات بمعنای پاک شدن از دنیا و ماده و حیات و هیکل خویش و فنای در امام است.
جهاد بمعنای نبرد با خویشتن و هرچه که مانع اتحاد با امام است.
امر به معروف و نهی از منکر هم یعنی امر به امام و نهی از غیر امام.
معصیت یعنی معصیت بر امام.
صدق یعنی تصدیق همه ظهور و بروزهای وجود امام بواسطه معرفت.
ربا یعنی امام را کافی ندانستن و غیر او و حقوقی را که او معلوم کرده طلب نمودن.
زنا یعنی بر غیر حریم وجود امام،دل دادن و دشمن امام را دوست نمودن.
منبع:کتاب شیعه شناسی اثر استاد علی اکبر خانجانی