سختی رابطه با دوست دوست(خواھران و برادران ایمانی) در اینست که
آدمی عدمیت و استضعاف ازلی خود را در آئینه دوستی با آنھا مشاھده می کند که بایستی آنرا تصدیق کند و نور وجود و روحش را برای امام سجده و تسبیح نماید در غیر اینصورت لاجرم دچار تنفیس و ظلمت شیطان می شود و بتدریج در رابطه با امامش نیز به بن بست و استکبار و کفر و عداوت می رسد.
آنانکه از رابطه و تعامل صالحانه با دوست دوست می گریزند در واقع از عدمیت و استضعاف خود می گریزند و نمی خواھند استکبار و تنفیس نفس خود را در آئینه ببینند و از آن توبه کنند. دوست دوست فیلتر و پالایشگاه تسبیح و تنفیس زدائی از نفس در قبال خود امام است.
پس کسی که از تعامل صالحانه با دوست دوست و برادران و خواھران ایمانی اکراه دارد ھرگز در رابطه با خود دوست ھدایت و رشدی نمی یابد. آنانکه ارادت و اطاعت و انتقادی نمی پذیرند و طالب رابطه مستقیم با خود خدا یا امام زمان ھستند بدام ابلیس و دجالان می افتند که رسولان تنفیس و خودپرستی ھستند. ا
آنانکه سلسله مراتب ارادت و ولایت و معرفت را رعایت نمی کنند به ضلالت ابلیس دچار می شوند. امروزه ھمه جریاناتی که به شیطان پرستی رسیده اند کسانی بودند که مدعی رابطه مستقیم با خدا بودند و می پنداشتند که بدون ولایت و اطاعت پیر و امامی زنده می توان بواسطه مقادیری از تئوری ھای فلسفی و عرفانی به خدا در خود رسید که به شیطان رسیدند و خلیفه شیطان شدند و دیوانه گشتند!
ھمه عرفانھای دجالی عصر ما معلول چنین پندار و ادعائی ھستند. یعنی کسانیکه منکر دوست دوست ھستند.
منبع :کتاب شیطان شناسی ص ۳۱ اثر استاد علی اکبر خانجانی